Kayah wychowała się w otoczeniu, w którym milczenie było często używane do wyrażania uczuć. Kiedy miała jedenaście lat, jej ojciec — który był Żydem — opuścił rodzinę. Postanowił powiadomić inną kobietę o swoim odejściu pisemnie, zamiast rozmawiać z jej córką. Przez lata artystka opisywała siebie jako dziewczynę, która „ukrywa łzy pod siłą” z powodu głębokiego psychologicznego wpływu, jaki ten incydent na nią wywarł. Jej wyznania, w których twierdziła, że brak ojcowskiej miłości sprawił, że przez długi czas czuła się nieodpowiednia, były szczególnie przejmujące.
Kayah przyznała, że przez lata prawie nie miała kontaktu ze swoim ojcem. Nie zadzwonił, aby jej pogratulować, nie skomentował jej osiągnięć i nie chodził na koncerty. „Wolał pić piwo w kuchni, niż widzieć mnie na scenie” — stwierdziła obojętnie w jednym z wywiadów. Jednak Kayah udostępniła pełen emocji post na Instagramie z zapaloną świecą i piosenką „Pieśń Przejście” po śmierci ojca w lutym 2024 r. Publiczne pożegnanie przerodziło się w rytuał jej własnego uzdrowienia.
| Informacja | Szczegóły |
|---|---|
| Pełne imię i nazwisko | Katarzyna Magdalena Rooijens (z d. Szczot) |
| Pseudonim sceniczny | Kayah |
| Data urodzenia | 5 listopada 1967 |
| Miejsce urodzenia | Warszawa, Polska |
| Zawód | Piosenkarka, autorka tekstów, producentka |
| Aktywność zawodowa | od 1984 roku |
| Ojciec | Żydowskiego pochodzenia, zmarły w 2024 roku |
| Matka | Polka, Krystyna Szczot |
| Dzieciństwo | Wychowana przez dziadków w Białymstoku |
| Strona internetowa | www.kayah.pl , Instagram |
| Źródło | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kayah |
Szeroko się uśmiechała na zdjęciach z dzieciństwa, ale pamięta, że „grała twardziela”, aby nie stracić panowania nad sobą. Krystyna, jej matka, była emocjonalnym centrum całej rodziny, a także opoką wsparcia. Kayah rozwinęła z nią relację opartą na szacunku, zaufaniu i wsparciu. Fakt, że Krystyna ostatecznie zaprzyjaźniła się z nową żoną swojego byłego męża, jest szczególnie wzruszający, ponieważ pokazuje niezwykłą siłę i klasę obu kobiet.
Ta szczególna więź z matką pozwoliła Kayah rozwinąć swoją emocjonalną i muzyczną tożsamość w bezpiecznym otoczeniu. Jej potrzeba wykorzystania dźwięku do opowiadania historii — nie jako artystycznego manifestu, ale jako rodzaju terapii — doprowadziła ją do stworzenia albumów takich jak „Kamień” i „Kayah i Bregović”. Utwory takie jak „Testosteron” i „Na językach” odzwierciedlają siłę kobiety, która nauczyła się żyć według własnych zasad, ale zawierają też echa przeszłych traum.
W 2017 roku przyznała, że nie wymaga już od ojca takich samych standardów jak wcześniej. Zdała sobie sprawę, że on sam może być zagubiony, niezdolny do radzenia sobie z życiem. Te uwagi były raczej aktem zrozumienia niż przebaczenia, co jest bardzo rzadkim zjawiskiem w przypadku osób publicznych, szczególnie w branży rozrywkowej, w której więzi rodzinne są często wątłe.
Kayah, która wcześniej milczała, teraz głośno potwierdza, kim jest. Oprócz wspierania początkujących muzyków i aktywnego angażowania się w życie społeczne — od praw kobiet po inicjatywy społeczności LGBT+ — założyła niezależną wytwórnię płytową Kayax. Gdyby nie zmierzyła się z przeszłością, nie przezwyciężyła dziecięcej traumy i nie naprawiła tego, co zostało uszkodzone, ten rozwój nie byłby możliwy.
Jeśli chodzi o przemysł muzyczny, Kayah jest niezwykłym przykładem artystki, która przeszła wewnętrzną metamorfozę, a nie skandal. Jej życie pokazuje, że cierpienie, a nie triumf, może prowadzić do siły. Jest to przesłanie, które przemawia do nowego pokolenia artystów, którzy nie boją się rozmawiać o związkach, dynamice rodziny i traumach, szczególnie w dzisiejszych czasach.
Kayah staje się reprezentacją idei, że nie zawsze potrzebujemy nieskazitelnych rodziców, aby być silnymi jednostkami w czasach emocjonalnej autentyczności. Ich nieobecność może czasami nauczyć nas, jak być odpornymi, a każda porażka może służyć jako filar podtrzymujący nasze poczucie własnej wartości. Jej narracja jest szczególnie pomysłowa, ponieważ jest ludzka, niedoskonała i niesamowicie jasna; nie unika trudnych emocji ani nie ucieka w patos.
Pomimo lat artystka nadal ma znaczący wpływ, zarówno jako twórczyni, jak i kobieta, która odkryła swój własny głos. Jej relacja z ojcem, naznaczona cierpieniem, milczeniem i ostatecznym pojednaniem, pokazuje, jak nawet głęboko zakorzenione rany mogą zostać twórczo przekształcone. Kayah przypomina nam, że prawdziwa siła tkwi w prawdzie, nawet w świecie, w którym wiele osób publicznych wybiera narrację sukcesu.
