Bez wątpienia jedna z najważniejszych postaci w historii polskiej medycyny, Zbigniew Religa był kimś więcej niż tylko wprawnym użytkownikiem skalpela. Reputacja lekarza jako lidera, mentora i ewangelisty była w dużym stopniu uzależniona od jego postawy, zarówno dosłownie, jak i w przenośni. Jego wzrost, szacowany na około 182 centymetry, był symbolem jego mocy.
Religa siedzący przy stole operacyjnym po godzinach walki o ludzkie życie, z widocznym wyczerpaniem w oczach, ale także niezachwianą determinacją, to obraz, którego nigdy nie zapomnimy. Był szeroko rozpowszechniany w międzynarodowych mediach. James Stanfield zrobił to jedno zdjęcie w 1987 roku i doskonale oddaje ono skalę jego zaangażowania. Jego moralna i fizyczna postawa była jak skała, na której pacjenci mogli budować swoje nadzieje.
| Informacja | Szczegóły |
|---|---|
| Imię i nazwisko | Zbigniew Eugeniusz Religa |
| Data urodzenia | 16 grudnia 1938 – Miedniewice |
| Data śmierci | 8 marca 2009 – Warszawa |
| Szacowany wzrost | Około 182 cm (na podstawie fotografii i relacji) |
| Zawód | Kardiochirurg, profesor, minister zdrowia |
| Największe osiągnięcia | Pierwszy w Polsce udany przeszczep serca (1985), rozwój sztucznego serca |
| Funkcje polityczne | Senator RP, Minister Zdrowia, poseł, kandydat na prezydenta |
| Odznaczenia | Order Orła Białego, Order Uśmiechu |
| Źródło | https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Religa |
Działał w bardzo rozważny i przejrzysty sposób. Oprócz wykonania pierwszego w Polsce przeszczepu serca, Religa stworzył systemy ułatwiające późniejsze sukcesy. Rozpoczął budowę laboratorium sztucznego serca w Zabrzu, pokazując, że ludzka opieka i innowacja mogą współistnieć. Jego wybory w trudnych okolicznościach często ratowały życie i, co ważniejsze, przywracały wiarę.
Polityką zajmował się z niezwykłym taktem. Jako minister zdrowia zwalczał bezczynność instytucji i nepotyzm, reformując jednocześnie system finansowania szpitali. Choć logiczne, jego podejście było również empatyczne. Często powtarzał stwierdzenie, że „najlepsze rozwiązania rodzą się przy łóżku pacjenta” i zawsze stawiał pacjenta na pierwszym miejscu.
Rozwijał się na wiele sposobów. Zdobył również wyjątkową pozycję społeczną, pełniąc funkcję lidera zarówno w społeczności medycznej, jak i w opinii publicznej, która postrzegała go jako człowieka czynu. Był człowiekiem, który potrafił łączyć naukę z moralnością, działając jako łącznik między polityką a rzeczywistymi potrzebami społeczeństwa.
W szczególnie trudnych czasach Relidze udało się znaleźć równowagę między słuchaniem a działaniem. Był symbolem konkretności i uczciwości, zwłaszcza podczas nieudanej kampanii prezydenckiej w 2005 roku. Młodzi naukowcy i pracownicy służby zdrowia uznali jego postawę za szczególnie motywującą, ponieważ widzieli w nim przykład konsekwencji.
W Alei Profesorskiej ceremonia pogrzebowa była zarówno uroczysta, jak i niezwykle ludzka. Dźwięki trąbki grającej „What a Wonderful Life” Louisa Armstronga były szczególnie godne uwagi, ponieważ oddawały hołd życiu, które pomimo trudności było piękne ze względu na zaangażowanie w sprawy innych ludzi. Profesor tak mocno zakorzenił się w zbiorowej świadomości, że tłumy zebrane, aby go pożegnać, były tego dowodem.
Współczesne badanie Religi pokazuje, że wielkość nie jest determinowana wyłącznie przez osiągnięcia naukowe. Jego życie służy jako ilustracja tego, jak umiejętności, moralność i odpowiedzialność można połączyć, aby osiągnąć wielki efekt. Chociaż Religa był przeciętnego wzrostu, był olbrzymem duchem.
Religa wykazał się również głęboką empatią, będąc szczególnie lojalnym zwolennikiem programów dla dzieci, takich jak fundacja „Zdążyć z pomaga”. Ta cecha — zdolność do wczuwania się w innych — wyróżniała go jako wyjątkową jednostkę w polskiej medycynie i społeczeństwie jako całości.
Nie tylko politycy okazywali swój podziw dla religii, ale to samo robili liderzy kultury i sztuki, tacy jak Krystyna Janda i Krzysztof Zanussi. Nazywali go „człowiekiem z sumieniem” i „niewygodnym idealistą”, co wydaje się szczególnie trafne w obliczu problemów współczesnego świata.
Jego biografia ujawnia również niezwykłą harmonię między jego fizycznym i duchowym ja. Potrafił łączyć medyczne osądy z filozoficznym spojrzeniem na życie, a także pracę fizyczną z introspekcją. W ten sposób jego wzrost był po prostu ogromny, chociaż nie można go było zmierzyć w centymetrach.
Dziedzictwo Profesora żyje nadal. Jest teraz nazwą fundacji, oddziałów szpitalnych i szkół. Ale jego legendy nie tworzą tablice pamiątkowe. Dzięki jego dłoniom pacjenci mogli usłyszeć bicie serca innej osoby. Jego historia inspiruje studentów do podjęcia sprawy ratowania życia. Dzięki jego przykładowi to społeczeństwo rozumie, że warto zachować godność nawet w obliczu przeciwności.
Jednym z mężczyzn, który naprawdę stał się legendą, był Zbigniew Religa. I chociaż jego dokładny wzrost jest wciąż nieznany, jedno jest pewne: był mężczyzną o niezwykłych rozmiarach.
