Rodzice młodego tenisisty, Paweł i Aneta Ważni, od samego początku aktywnie wspierali rozwój sportowy syna. Prosta propozycja zajęć pozalekcyjnych przerodziła się w przedsięwzięcie na całe życie, pomimo pozornie niewinnych początków. Ojciec polecił przedszkole tenisowe, ponieważ sam był tenisistą amatorem. Ten wybór okazał się strzałem w dziesiątkę. Alan potrafił odnaleźć się na korcie już jako maluch, a trener niemal natychmiast dostrzegł jego potencjał. Fakt, że w ciągu pierwszych kilku tygodni oferowano indywidualne lekcje, wyraźnie pokazał, że to coś więcej niż tylko hobby.
Rodzina Ważnich zaczęła się zmieniać, zarówno pod względem codziennych priorytetów, jak i stylu życia. Ich tydzień zaczął kręcić się wokół tenisa. Organizacją turniejów, ustalaniem harmonogramów treningów i organizowaniem obozów treningowych zajmowała się matka Alana, Aneta, która jest niezwykle zaangażowana i dobrze zorganizowana. Chociaż ojciec z rozbrajającą szczerością przyznaje, że rodzinne mecze zazwyczaj kończą się jego szybką porażką, w międzyczasie coraz częściej towarzyszy synowi na korcie.
| Kategoria | Informacje |
|---|---|
| Imię i nazwisko | Alan Ważny |
| Data urodzenia | ok. 2009 (wiek U-14, potrójny mistrz Polski) |
| Narodowość | Polska |
| Rodzice | Paweł i Aneta Ważni |
| Trener | Konrad Kolbusz |
| Sukcesy | Potrójny mistrz Polski do lat 14, sukcesy międzynarodowe |
| Styl gry | Singiel, marzenia o seniorskim tenisie i występie na Wimbledonie i US Open |
| Idole sportowe | Rafael Nadal, Carlos Alcaraz |
| Źródło |
Z perspektywy czasu widać wyraźnie, jak konsekwentnie tworzyli wspierające środowisko, w którym pacjenci mogli się rozwijać – nie stosując presji. Byli tam, aby zachęcać, wspierać i pocieszać drużyny U10 i U12 podczas turniejów krajowych. W miarę jak Alan awansował do wyższych lig, coraz częściej podróżował z trenerem Konradem Kolbuszem, z którym, jak twierdzi jego matka, zbudował pozytywną, opartą na zaufaniu i profesjonalną relację.
Alan był zafascynowany Rafaelem Nadalem od najmłodszych lat i czerpie inspirację nie tylko ze stylu gry, ale także z etyki pracy i pokory Nadala. Carlos Alcaraz, dynamiczny, ambitny i wyjątkowo kreatywny, stał się w ostatnich latach jednym z jego idoli. Alan podkreśla, że choć wzorce do naśladowania są cenne, to jego własne aspiracje – które są dobrze zdefiniowane – napędzają go do realizacji celów. Wydaje się, że logicznym kolejnym krokiem będzie gra w tenisa seniorów, najlepiej w singlu, i udział w turniejach Wielkiego Szlema, takich jak US Open i Wimbledon. Chociaż brzmi odważnie, jego rodzice podkreślają, że zawsze był zdeterminowany.
Niedawny sukces Alana w Paryżu, gdzie wraz ze swoją partnerką deblową zdobył upragnione trofeum, świadczy zarówno o jego wyjątkowym talencie, jak i dyscyplinie. Jego ojciec przyznaje, że po zwycięstwie rozpłakał się – nie na korcie, gdzie szok wziął górę, ale po tym, jak emocje w końcu minęły. „To było coś pomiędzy niedowierzaniem a dumą” – wyjaśnia Paweł Ważny. Podkreśla również, że ich syn jest wybitnym graczem zespołowym, co jest niezwykłe jak na dziecko w jego wieku.
Nowa rzeczywistość zmusiła rodzinę do przystosowania się. Turnieje są centralnym punktem planowania wakacji. Zamiast przypominać zwykłe wakacje, rodzinne wyjazdy często przypominają mobilne obozy tenisowe. Państwo Ważny nie żałują jednak tych ograniczeń. Wręcz przeciwnie, twierdzą, że ich wspólna pasja wzmocniła ich więź. Krótki wypad nad jezioro po zawodach czy rodzinny obiad po intensywnym treningu to przykłady tego, jak czasami udaje im się pogodzić sportowe obowiązki z czasem wolnym.
Kluczowe jest również spojrzenie na sprawę z szerszej perspektywy; Mimo że Alan dopiero niedawno dołączył do sportu, już zmienia sposób, w jaki ludzie postrzegają polski tenis. Młodzi sportowcy tacy jak on dają nadzieję nowemu pokoleniu w czasach, gdy po erze Radwańskiej, Janowicz i Kubota nie ma zbyt wielu nowych twarzy. Jego osiągnięcia są coraz częściej relacjonowane przez media, a trenerzy reprezentacji postrzegają go jako uosobienie współczesnego podejścia do sportu, które kładzie nacisk na rozwój psychiczny i fizyczny, trening pod okiem specjalisty i silne fundamenty rodzinne.
Ciekawostką jest, że Alan poważnie traktuje naukę. Pomimo napiętego harmonogramu podróży i treningów, znajduje na nią czas. Z pomocą rodziców, którzy stale starają się znaleźć równowagę między edukacją a sportem, Alan udowadnia, że uprawianie sportu nie musi oznaczać rezygnacji z nauki.
Ta strategia motywuje młodych zawodników i innych rodziców. Coraz więcej rodzin zdaje sobie sprawę, że osiągnięcia sportowe to coś więcej niż tylko umiejętności; wymagają również dyscypliny, wsparcia emocjonalnego i, bez wątpienia, znacznego zaangażowania finansowego. Sport na tym poziomie ma swoje koszty, przyznaje ojciec Alana. Wszystko trzeba zaplanować, wliczając w to podróże, opłaty turniejowe i sprzęt. Ale jak sam mówi: „Warto inwestować w coś, co ma sens, przynosi radość i buduje przyszłość”.
