Reilly Opelka, mierzący niesamowite 211 centymetrów wzrostu, stał się uosobieniem zarówno siły fizycznej, jak i pasji oraz silnej woli, pozwalających pokonywać przeszkody. Od początku swojej kariery był niezwykle wysoki i niezwykle wymagający. Z tego powodu kibice porównywali go do zawodników NBA, których sylwetki często przypominają jego, a także do innych znakomitych tenisistów.
Chociaż Amerykanin zaczął grać w tenisa w wieku sześciu lat, decyzję o całkowitym poświęceniu się tej dyscyplinie podjął dopiero w wieku siedemnastu lat. Początkowo brał udział głównie w rozgrywkach juniorskich, ale zwycięstwo w juniorskim turnieju singlowym Wimbledonu w 2015 roku było dla niego przełomem. To wydarzenie okazało się przełomowym momentem, który otworzył mu drogę do kariery seniorskiej.
Dane biograficzne Reilly’ego Opelki
| Imię i nazwisko | Reilly Opelka |
|---|---|
| Data urodzenia | 28 sierpnia 1997, St. Joseph, Michigan, USA |
| Wiek | 27 lat |
| Wzrost | 211 cm |
| Narodowość | Amerykańska |
| Zawód | Tenisista zawodowy |
| Najwyższy ranking ATP | Nr 17 (2022) |
| Sukcesy juniorskie | Wimbledon 2015 – zwycięzca singla |
| Sukcesy seniorskie | ATP Dallas 2022, ATP Houston 2022 – zwycięzca |
| Trenerzy | Tom Gullikson (junior), obecnie Florida Team |
| Zainteresowania | Moda, sztuka, koszykówka (fan Chicago Bulls) |
| Źródło referencyjne |
Jego zwycięstwa w Dallas i Houston w 2022 roku były szczytem jego kariery zawodowej i wyniosły go na 17. miejsce w rankingu ATP. To osiągnięcie było sygnałem dla całego sportu, że wysoki zawodnik może z powodzeniem rywalizować z najbardziej utytułowanymi przeciwnikami, a do tego było osobistym triumfem. Liczba asów w jednym meczu często była niezwykle pomocna w rozstrzyganiu meczów, a jego serwis stał się niezwykle zabójczą bronią.
Jednak wzrost nie był jego jedyną zaletą. Zmagał się z poważnymi problemami zdrowotnymi, takimi jak kontuzja biodra, która wykluczyła go z gry na ponad 15 miesięcy. Powrót do Charlottesville i pokonanie Tennysa Sandgrena było bardzo wzruszającym momentem. Jego determinacja i wiara w powrót do formy były niezwykle widoczne, o czym świadczyły 23 asy w pierwszym meczu po tak długiej przerwie, pokazujące, że jego talent nie zaginął.
Podczas przymusowego urlopu Opelka odkrył nowe pasje w modzie i sztuce. Uczestniczył w Tygodniu Mody, odwiedzał muzea i przyznał, że innowacja i piękno zafascynowały go dopiero w wieku dwudziestu lat. Dzięki temu doświadczeniu mógł spojrzeć na życie szerzej, a jego zainteresowania poza kortem były szczególnie pomocne w odzyskaniu równowagi psychicznej.
Wzrost Opelki często przyciąga uwagę zarówno kibiców, jak i sportowców, którzy podkreślają, że jego ciało stanowi zarówno przeszkodę, jak i szansę. Ze względu na dodatkowe obciążenie stawów i kręgosłupa musi dbać o formę, a jego długie ramiona pozwalają mu serwisować z siłą, której większość ludzi nie jest w stanie dorównać. Jego kariera jest niezwykle motywująca, ponieważ zapewnia równowagę między mocnymi stronami a przeszkodami.
Podobnie jak jego idol Juan Martin del Potro, Opelka uczy, że sport to coś więcej niż tylko rywalizacja; to także umiejętność radzenia sobie ze stresem. Jego relacje z Frances Tiafoe i Taylorem Fritzem pokazują, że przyjaźnie nawiązane poza kortem mogą być niezwykle trwałe, a sportowcy potrafią się wzajemnie wspierać. O intensywności tych więzi świadczy fakt, że był drużbą Fritza podczas jego ślubu.
Aspekt społeczny postaci Opelki jest równie istotny. Stał się wzorem do naśladowania dla młodych sportowców, pokazując im, że można być jednocześnie zawodnikiem i osobą, która integruje sport z kulturą, sztuką i życiem codziennym. Jego historia ilustruje, jak wzrost, często postrzegany jako cecha fizyczna, może symbolizować nieustającą potrzebę przekraczania własnych granic.
