Dla Polaków Władysław Teofil Bartoszewski, urodzony w październiku 1955 r., ma wyjątkowe imię. Jako powstańcowi, więźniowi Auschwitz, działaczowi antykomunistycznemu, publicyście i ministrowi spraw zagranicznych w wolnej Polsce, jego ojciec, Władysław Bartoszewski, jest postacią zakorzenioną w zbiorowej pamięci kraju. Jednak syn — nazywany przez ojca „Władkiem”, a częściej „Teofilem” przez przyjaciół — nie pozostał zamknięty w sferze legendy. Połączył dziedziny nauki, polityki i zarządzania, aby napisać własną historię w bardzo skuteczny i spójny sposób.
Wrażliwość Teofila została ukształtowana przez wczesne lata spędzone z ojcem, który znalazł czas i przestrzeń na ojcowską czułość pomimo obciążenia własnymi doświadczeniami wojennymi. Z nostalgią wspominał wycieczki ojca do Zakopanego, gdzie zamieniał płócienny plecak w nosidełko dla dziecka i zabierał swojego małego syna na górskie szlaki. Na podstawie doświadczeń pokolenia wojennego, ten obraz ostrożnego, choć nieco surowego ojca powraca w wywiadach jako kamień węgielny więzi rodzinnej. Jego relacja z ojcem nie pogorszyła się po rozwodzie rodziców w 1966 roku; wręcz przeciwnie, rozwinęła się w bardziej przemyślaną, intelektualną stronę.
| Kategoria | Informacja |
|---|---|
| Imię i nazwisko | Władysław Teofil Bartoszewski |
| Data urodzenia | 22 października 1955 |
| Miejsce urodzenia | Warszawa, Polska |
| Obywatelstwo | Polskie, Brytyjskie |
| Zawód | Historyk, menedżer, nauczyciel akademicki, polityk |
| Uczelnie | Uniwersytet Warszawski, University of Oxford, Collegium Civitas |
| Kariera polityczna | Poseł IX i X kadencji, Sekretarz stanu w MSZ od 2023 |
| Pracodawcy | JP Morgan, Credit Suisse, PGE, ING, MSZ |
| Rodzice | Władysław Bartoszewski, Antonina Mijal |
| Małżeństwo | Alexandra Richie |
| Źródło |
Teofil dorastał w otoczeniu, w którym idee patriotyzmu, odpowiedzialności i służby społecznej miały szczególne znaczenie ze względu na jego matkę, Antoninę Mijal, lekarkę, uczestniczkę kampanii wrześniowej i członkinię Armii Krajowej. Nie były to słowa bez znaczenia. Uhonorowana Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych, Antonina była kluczowym członkiem Komisji Historii Kobiet w Walkach o Niepodległość. Bierność lub brak zainteresowania historią i społeczeństwem nie miały miejsca w takim domu.
Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Warszawskim, Władysław Teofil Bartoszewski kontynuował karierę akademicką w Wielkiej Brytanii, gdzie uzyskał doktorat z antropologii kulturowej. Jego książka „The Convent at Auschwitz” została opublikowana w 1991 r. i badała kontrowersyjną kwestię klasztoru karmelitów w pobliżu byłego niemieckiego obozu zagłady. W kręgach akademickich publikacja była szczególnie ceniona jako ilustracja historycznie poinformowanego i niezwykle zrównoważonego podejścia do trudnej i nacechowanej emocjonalnie debaty.
Teofil Bartoszewski stopniowo łączył wiedzę akademicką z doświadczeniem menedżerskim, pracując dla potentatów branży, takich jak JP Morgan, Credit Suisse i ING. Niezwykłe jest, aby historyk miał tak szeroki zakres doświadczenia, od zarządzania działem energetycznym PGE po analizę historii Holokaustu. Kiedy w 2019 r. dołączył do polityki jako członek parlamentu PSL, to niezwykle niezwykłe połączenie umiejętności twardych i miękkich okazało się szczególnie pomocne.
Jego udział w Sejmie IX i X kadencji był czymś więcej niż tylko symbolicznym ukłonem w stronę historii jego ojca. W debacie parlamentarnej Bartoszewski junior wniósł zrównoważony punkt widzenia, wiedzę specjalistyczną i globalne doświadczenie. Wykorzystując głęboką wiedzę historyczną i geopolityczną, od 2023 roku reprezentuje Polskę w kontaktach z dyplomacją europejską jako sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.
Jego głos jest szczególnie ceniony w świetle obecnych niepokojów politycznych i pogłębiających się podziałów; nie krzyczy, ale starannie rozważa to, co mówi. Podczas jednej z dyskusji parlamentarnych na temat miejsca Polski w UE wygłosił następujące oświadczenie: „Nie budujmy barykad z przeszłości, ponieważ możemy budować mosty dla przyszłych pokoleń”. Ta strategia jest szczególnie konieczna w okresach rosnącej polaryzacji, chociaż nie zawsze jest spektakularna w mediach.
Społecznie Bartoszewski junior przekazuje również istotny komunikat: dziedzictwo nie musi być przeszkodą; może być inspiracją. Nie każdy syn bohatera narodowego jest w stanie wytyczyć własną ścieżkę, ale Władysław Teofil zrobił to z niezwykłą gracją. Jego kariera polityczna rozwija się dzięki kompetencjom, a nie nazwisku. Ponadto jego małżeństwo z Alexandrą Richie, kanadyjsko-brytyjską historyczką specjalizującą się w historii III Rzeszy, jest świetnym przykładem współczesnej komunikacji międzykulturowej opartej na miłości do przeszłości.
Wspólnie reprezentują elity, które aktywnie uczestniczą w życiu publicznym, a nie chowają się w wieżach z kości słoniowej. Tego rodzaju ilustracje są szczególnie potrzebne w erze dominacji mediów społecznościowych, uproszczeń i uproszczonych narracji. Syn Bartoszewskiego służy jako przypomnienie, że historia nie ogranicza się do podręczników, ale nadal istnieje w wyborach, których dokonujemy dzisiaj.
Dziedzictwo jego ojca podąża za nim wszędzie, gdziekolwiek się udaje, nie jako ciężar, ale jako obowiązek zachowywania się odważnie, z szacunkiem i odpowiedzialnie. Wydaje się, że mówi: „Zatrzymajmy się na chwilę i posłuchajmy, co mówi nam przeszłość”, w kulturze, która coraz częściej wybiera szybkie rozwiązania. Jego zdolność do mówienia głosem historii przy jednoczesnym zachowaniu Można powiedzieć, że jego największą siłą jest myślenie o przyszłości.
